Weer niet. Simon Vestdijk, Amy van Marken en de Nobelprijs voor Literatuur.

In 1950, wanneer Simon Vestdijk door de voorzitter van PEN Nederland Victor van Vriesland voor het eerst wordt genomineerd voor de meest prestigieuze literaire prijs, de Nobelprijs voor Literatuur, is hij voor velen de grootste schrijver van Nederland. Zijn renommee in Nederland als auteur van een imposant en gevarieerd oeuvre van poëzie en proza is indrukwekkend en zijn gezag als criticus en essayist is zeer groot.Voor de leden van de Zweedse Academie zal Vestdijk evenwel een onbekende zijn geweest. Het is dan ook te begrijpen dat het Nobelcomité een externe deskundige verzocht een advies op te stellen. Die deskundige was dr. Martha Muusses, in die tijd ongetwijfeld de belangrijkste cultuurbemiddelaar tussen Nederland en Scandinavië. Ze was onder meer lector Nederlandse taal- en letterkunde aan de universiteiten van Uppsala en Stockholm, vertaler en literatuurcriticus.Kortom: Muusses, duidelijk aanwezig op invloedrijke posities in het literaire veld van Nederlanden Zweden, gold bij uitstek als de expert die de Zweedse Academie met kennis van zaken informatie over het werk van Vestdijk kon geven.Toch was Martha Muusses geen gelukkige keuze.