Abstract
De energietransitie zal de komende jaren ingrijpende
gevolgen hebben voor alle inwoners van Nederland.
Via burgerpanels, inspraakavonden, digitale fora en
andere methoden voor publieksparticipatie proberen
beleidsmakers burgers hier zo goed mogelijk bij te
betrekken. Maar zijn die praktijken inclusief genoeg om
recht te doen aan de diversiteit aan verhalen, behoeften
en verlangens in de samenleving?
In dit essay beargumenteren we dat inclusieve interactie
tussen burger en bestuurders begint bij meer aandacht
voor vorm. Aan de hand van drie dimensies van deze
interacties — Wat, Hoe en Wie — laten we zien dat de
vormgeving van een praktijk van grote invloed is op wie
betrokken raakt, wat er verteld wordt en of mensen zich
erkend voelen. Terwijl de energietransitie om grootschalige
oplossingen vraagt, bieden juist de concrete momenten
waarop burgers en bestuurders elkaar ontmoeten, kansen
om tot veelzijdige toekomstbeelden te komen waar een
grote groep mensen zich in kan herkennen.
gevolgen hebben voor alle inwoners van Nederland.
Via burgerpanels, inspraakavonden, digitale fora en
andere methoden voor publieksparticipatie proberen
beleidsmakers burgers hier zo goed mogelijk bij te
betrekken. Maar zijn die praktijken inclusief genoeg om
recht te doen aan de diversiteit aan verhalen, behoeften
en verlangens in de samenleving?
In dit essay beargumenteren we dat inclusieve interactie
tussen burger en bestuurders begint bij meer aandacht
voor vorm. Aan de hand van drie dimensies van deze
interacties — Wat, Hoe en Wie — laten we zien dat de
vormgeving van een praktijk van grote invloed is op wie
betrokken raakt, wat er verteld wordt en of mensen zich
erkend voelen. Terwijl de energietransitie om grootschalige
oplossingen vraagt, bieden juist de concrete momenten
waarop burgers en bestuurders elkaar ontmoeten, kansen
om tot veelzijdige toekomstbeelden te komen waar een
grote groep mensen zich in kan herkennen.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Publication status | Published - 1 Jul 2020 |