Sterke verhalen. Vijf eeuwen vertelcultuur

Dit boek gaat over onverwoestbare, tijdloze verhalen. Over verhalen die kennelijk zo’n krachtig plot hebben, zulke sterke personages opvoeren of zulke aantrekkelijke avonturen vertellen, dat mensen ze steeds weer willen horen of lezen. Roekeloze zeelieden die na een schipbreuk op een eiland met dwergen terechtkomen (Gulliver’s Travels), overmoedige wetenschappers die hun ziel aan de duivel verkopen (Faust), deugdzame sloofjes die eindigen als prinses (Assepoester) en hilarische baronnen die op kanonskogels door de lucht vliegen (Baron van Münchhausen). Deze verhalen zijn weliswaar tijdloos, maar dat wil niet zeggen dat ze onveranderd zijn gebleven. Ze dragen niet alleen de sporen van de tijd waarin ze verteld werden, ze pasten zich ook aan aan het medium waarin ze werden overgedragen. Wat gebeurde er met een verhaal als het tot een toneelstuk werd bewerkt, het in volksboeken van poëzie in proza veranderde, er een lied van werd gemaakt of het als beeldverhaal in prenten werd uitgebeeld? Hoe en waarom werden sommige verhalen overgenomen door nieuwe media als toverlantaarns, strips, films en tv-series? Eén medium – dat met name in de achttiende en negentiende eeuw populair was bij jong en oud – staat in dit boek centraal: de centsprent, ook wel volksprent of kinderprent genoemd. Deze centsprenten hebben, als goedkoop drukwerk voor een breed publiek, een cruciale rol gespeeld bij de popularisering van ‘sterke’ verhalen en bij het doorgeven van dit erfgoed aan latere generaties.