Pluralisme in de natuurwetenschap

Het zal in de jaren tachtig zijn geweest dat me werd gevraagd een cursus algemene wetenschapsfilosofie voor natuurkundestudenten te organiseren. Na een studie theoretische fysica was ik via enige omzwervingen terechtgekomen bij de vakgroep Grondslagen der Natuurkunde aan de Universiteit Utrecht, waar de studenten colleges volgden in de grondslagen van de kwantummechanica, kans, ruimte en tijd. Er bestond echter behoefte om dit soort nogal technische zaken in een groter perspectief te plaatsen en om over de grenzen van het eigen vakgebied heen te kijken. Zo gebeurde het dat ik mij ging verdiepen in de reeks wetenschapstheorieboeken van Stegmüller, in de historische ontwikkeling van het logisch-positivisme en, natuurlijk, in Popper, Kuhn, Feyerabend en Lakatos; om korte tijd later als autoriteit met betrekking tot deze auteurs op te treden in de bij de nieuwe cursus behorende leesgroep. We lazen en bespraken oorspronkelijke teksten, wat natuurlijk eenvoudiger was dan het opzetten van een nieuw hoorcollege.