Abstract
Op 7 december 2017 werd in de ochtend een gestrande dode witsnuitdolfijn (Lagenorhynchus albirostris) te Wijk aan Zee ontdekt. De Minister van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) is verantwoordelijk voor de invulling van internationale verplichtingen en afspraken omtrent de biodiversiteit en de bescherming van in het wild levende bedreigde diersoorten.
Vanuit die verantwoordelijkheid is er door het Ministerie van LNV een onderzoeksopdracht uitbesteed naar de strandingsoorzaak en herkomst van deze dolfijn. Strandingsonderzoek vindt in Nederland sinds 2008 plaats bij het Departement Pathobiologie van de Faculteit Diergeneeskunde van de
Universiteit Utrecht met als hoofddoel het vaststellen van doodsoorzaken en hierbinnen het onderscheidt tussen natuurlijke en antropogene oorzaken. Daarnaast worden weefsels verzameld waarmee aanvullende onderzoeken kunnen worden uitgevoerd. Hieronder valt onder andere onderzoek naar dieet en plastics. Deze onderzoeken worden respectievelijk uitgevoerd door Wageningen Marine Research (WMR) en Bureau Waardenburg (BuWa). De gestrande witsnuitdolfijn was een volwassen mannelijk dier van 10 jaar oud. De witsnuitdolfijn was waarschijnlijk levend gestrand te Wijk aan Zee. Het dier was in een zeer goede voedingstoestand ten tijden van stranding. De laatste maaltijd van deze dolfijn bestond voornamelijk uit twee prooisoorten: wijting en zandspiering. Hoewel de tweede wellicht secundaire prooi was, vormde de wijting prooimassa duidelijk de belangrijkste prooisoort voor deze witsnuitdolfijn. Het dieet had een gereconstrueerde massa van ruim 19 kg vis. Dit was 6,84% van het gewicht van de dolfijn zelf, terwijl een dolfijn van deze omvang gemiddeld per dag ongeveer de helft van deze hoeveelheid moet eten. Er werd geen plastic in de maag en darm aangetroffen. Op basis van het postmortaal onderzoek kon worden vastgesteld dat de deze witsnuitdolfijn hoogstwaarschijnlijk acuut is overleden door een bacteriemie en sepsis (bloedvergiftiging) door bacteriële infectie met Clostridium sordelli. Dit
resulteerde in hersen schade, shock, en uiteindelijk de dood.
Vanuit die verantwoordelijkheid is er door het Ministerie van LNV een onderzoeksopdracht uitbesteed naar de strandingsoorzaak en herkomst van deze dolfijn. Strandingsonderzoek vindt in Nederland sinds 2008 plaats bij het Departement Pathobiologie van de Faculteit Diergeneeskunde van de
Universiteit Utrecht met als hoofddoel het vaststellen van doodsoorzaken en hierbinnen het onderscheidt tussen natuurlijke en antropogene oorzaken. Daarnaast worden weefsels verzameld waarmee aanvullende onderzoeken kunnen worden uitgevoerd. Hieronder valt onder andere onderzoek naar dieet en plastics. Deze onderzoeken worden respectievelijk uitgevoerd door Wageningen Marine Research (WMR) en Bureau Waardenburg (BuWa). De gestrande witsnuitdolfijn was een volwassen mannelijk dier van 10 jaar oud. De witsnuitdolfijn was waarschijnlijk levend gestrand te Wijk aan Zee. Het dier was in een zeer goede voedingstoestand ten tijden van stranding. De laatste maaltijd van deze dolfijn bestond voornamelijk uit twee prooisoorten: wijting en zandspiering. Hoewel de tweede wellicht secundaire prooi was, vormde de wijting prooimassa duidelijk de belangrijkste prooisoort voor deze witsnuitdolfijn. Het dieet had een gereconstrueerde massa van ruim 19 kg vis. Dit was 6,84% van het gewicht van de dolfijn zelf, terwijl een dolfijn van deze omvang gemiddeld per dag ongeveer de helft van deze hoeveelheid moet eten. Er werd geen plastic in de maag en darm aangetroffen. Op basis van het postmortaal onderzoek kon worden vastgesteld dat de deze witsnuitdolfijn hoogstwaarschijnlijk acuut is overleden door een bacteriemie en sepsis (bloedvergiftiging) door bacteriële infectie met Clostridium sordelli. Dit
resulteerde in hersen schade, shock, en uiteindelijk de dood.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Place of Publication | Utrecht |
| Publisher | Faculteit Diergeneeskunde |
| Number of pages | 16 |
| Publication status | Published - 2018 |
