Abstract
Kritieken op het risicostrafrecht houden veelal verband met retributivistische uitgangspunten. In tegenstelling tot een retributivistisch schuldstrafrecht, waarin
schuld en vergelding straf zouden begrenzen, zou het risicostrafrecht dergelijke begrenzende, rechtsbeschermende componenten missen. In deze bijdrage beogen we dit
beeld te nuanceren. We betogen dat (1) retributivistische noties als schuld en vergelding slechts beperkt in staat blijken om straffen te begrenzen en (2) dat méér nadruk
op gevaar mogelijk een zinvolle, aanvullende bijdrage kan leveren aan de normering
en afbakening van strafrechtelijke sancties binnen het risicostrafrecht. Dit doen we
aan de hand van een epistemisch argument tegen het retributivisme dat samenhangt
met het alternatieve Public Health-Quarantine-Model.
schuld en vergelding straf zouden begrenzen, zou het risicostrafrecht dergelijke begrenzende, rechtsbeschermende componenten missen. In deze bijdrage beogen we dit
beeld te nuanceren. We betogen dat (1) retributivistische noties als schuld en vergelding slechts beperkt in staat blijken om straffen te begrenzen en (2) dat méér nadruk
op gevaar mogelijk een zinvolle, aanvullende bijdrage kan leveren aan de normering
en afbakening van strafrechtelijke sancties binnen het risicostrafrecht. Dit doen we
aan de hand van een epistemisch argument tegen het retributivisme dat samenhangt
met het alternatieve Public Health-Quarantine-Model.
Original language | Dutch |
---|---|
Pages (from-to) | 688-707 |
Number of pages | 20 |
Journal | Delikt en Delinkwent |
Volume | 2022 |
Issue number | 47 |
Publication status | Published - Oct 2022 |