Misverstand: een dissociatieve stoornis wordt veroorzaakt door een trauma in het verleden

In de klinische praktijk wordt dissociatie soms als een vorm van zelfbescherming gezien, waarbij het individu aldus zou kunnen ontsnappen aan een ondraaglijke werkelijkheid. In extreem stresserende (traumatische) situaties kan er een ontregeling ontstaan in de normale integratie van de persoonlijkheid, zodanig dat de gebeurtenissen niet in alle hevigheid ervaren worden. Doordat het bewustzijn voor de traumatische ervaringen tijdelijk niet of verminderd toegankelijk is, ontsnapt het slachtoffer toch voor even aan de situatie. Als men vaak dissocieert, bijvoorbeeld bij langdurig seksueel misbruik, kan dan een chronische en pathologische vorm van dissociatie ontstaan zoals we die zien bij dissociatieve stoornissen. De meeste theorieën over de etiologie van dissociatieve stoornissen gaan dan ook uit van het feit dat deze patiënten in hun vroege jeugd getraumatiseerd zijn.