Jeugdrecht en jeugdbescherming. b: Sociaal-wetenschappelijk aspect: van preventie tot uiterste redmiddel

In deze bijdrage willen we graag aandacht besteden aan twee interessante proefschriften die afgelopen jaar binnen het sociale domein zijn verschenen. Het eerste proefschrift van dr. Lisette van Zonneveld, getiteld ‘Early intervention in children at high risk of future criminal behaviour: Indications from neurocognitive and neuroaffective mechanisms’, is gericht op het onderzoeken van de neurocognitieve en neuroaffectieve mechanismen bij kinderen met grensoverschrijdend en agressief gedrag en een hoog risico op het ontwikkelen van ernstig probleemgedrag in de puberteit en volwassenheid. Ook werd in dit promotieonderzoek de effectiviteit onderzocht van preventieve maatwerkzorg. Het gaat hierbij om een vorm van preventieve zorg gebaseerd op individuele sterkte- en zwakteprofielen van neurocognitieve mechanismen. De kans dat hoog-risico kinderen op latere leeftijd in aanraking komen met justitie, zou mogelijk verkleind worden als gevolg van deze preventieve vorm van zorg. Deze vorm van zorg richt zich op kinderen met gedragsproblematiek en beoogt te voorkomen dat ze met justitie in aanraking komen. Daarnaast schenken we aandacht aan het voor het jeugddomein relevante proefschrift dat afgelopen jaar is verdedigd door dr. Maria de Jong-de Kruijf. Het proefschrift is getiteld ‘Legitimiteit en rechtswaarborgen bij gesloten plaatsingen van kinderen: De externe rechtspositie van kinderen in gesloten jeugdhulp bezien vanuit kinder- en mensenrechten’ en richt zich op jongeren in de gesloten jeugdhulp (civielrechtelijk kader). Zoals aangegeven in deze rubriek wordt de gesloten jeugdhulp beschouwd als het laatste redmiddel, of ‘ultimum remedium’.