Het eiland van de herinnering. Sicilië in de Augusteïsche literatuur

Sicilië is een cruciaal kantelpunt in de Romeinse geschiedenis, wanneer de Romeinen in 264 vC voor het eerst hun macht buiten het Italisch schiereiland uitbreiden. Dit wordt gereflecteerd in de Romeinse literatuur ten tijde van Augustus, waarvan de testimonia bij Livius en Verglius (Aeneis boek 5) in het bijzonder worden behandeld. Ingevolg de persoonlijke betrokkenheid van Augustus bij dit eiland, met als voornaamste voorbeeld de stad Segesta, krijgt de behandeling van het eiland in beide genoemde werken een contemporaine politieke betekenis, naast de mythologische en historische laag die de vertellingen al hadden. Dit wordt in het kader van de oppositie historia - memoria, die zowel in de antieke als de moderne literatuurtheorie wordt gemaakt, behandeld.