Abstract
In vivo exposure is een techniek die veel wordt gebruikt bij de behandeling van angststoornissen. Vuistregels daarbij zijn dat (a) de exposure zolang moet duren tot de angst daalt en (b) dat be patiënt tijdens de exposure goed moet letten op de intensiteit van zijn angst. Resultaten van experimenteel onderzoek doen betwijfelen of die regels verstandig zijn. Dit onderzoek wordt besproken. Vervolgens wordt beargumenteerd dat de vuistregels voortkomen uit een onjuiste visie op conditionering en extinctie. Een meer solide theorie over conditionering en extinctie wordt geschetst. Deze theorie heeft praktische implicaties voor de uitvoering van exposure. Deze implicaties worden geschetst.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 92-97 |
| Number of pages | 6 |
| Journal | Dth |
| Volume | 13 |
| Issue number | 3 |
| DOIs | |
| Publication status | Published - 1 Sept 1993 |
| Externally published | Yes |