Abstract
Zelden leidde militaire inzet tot zo veel discussie als de missie Task Force Uruzgan (TFU) in Afghanistan.
Wat doen de Nederlandse troepen precies in Uruzgan? En hoe hebben ze de strategie de afgelopen twee jaar op het tactische en operationele niveau uitgewerkt en toegepast? Dit artikel behandelt de moeizame
discussie over de missie van TFU. Vervolgens nemen de auteurs drie ISAF-operaties onder de loep. De meest complexe en cruciale fase van dergelijke operaties – de fase van consolidatie (hold) – komt uitvoerig aan de orde. De auteurs bieden een kader om deze schakel in de uitvoering beter te begrijpen. Ze geven zo nadere
invulling aan de Nederlandse counter-insurgency benadering in Uruzgan.
Wat doen de Nederlandse troepen precies in Uruzgan? En hoe hebben ze de strategie de afgelopen twee jaar op het tactische en operationele niveau uitgewerkt en toegepast? Dit artikel behandelt de moeizame
discussie over de missie van TFU. Vervolgens nemen de auteurs drie ISAF-operaties onder de loep. De meest complexe en cruciale fase van dergelijke operaties – de fase van consolidatie (hold) – komt uitvoerig aan de orde. De auteurs bieden een kader om deze schakel in de uitvoering beter te begrijpen. Ze geven zo nadere
invulling aan de Nederlandse counter-insurgency benadering in Uruzgan.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 613-635 |
| Journal | Militaire Spectator |
| Volume | 178 |
| Issue number | 11 |
| Publication status | Published - 2009 |