Autonoom rijden: wat kunnen we leren van interruptie onderzoek?

Van regulier, niet-autonoom rijden is bekend dat het uitvoeren van niet rij gerelateerde taken kan leiden tot afleiding en dat dit de kans op ongelukken kan vergroten. Met de opkomst van de autonome auto verandert hier het een en ander. Voor sommige niveaus van automatisering (SAE-niveau 4 en hoger) is menselijk ingrijpen bijvoorbeeld per definitie niet verplicht, maar wel mogelijk. In andere niveaus (bijvoorbeeld SAE-niveau 3) is de frequentie en urgentie van menselijk ingrijpen niet altijd hoog. De verandering in frequentie en urgentie van menselijk ingrijpen kan leiden tot veranderingen in menselijk gedrag. Mensen gaan bijvoorbeeld (nog meer) andere taken uitvoeren tijdens het rijden. Dit kan gevolgen hebben voor de veiligheid, in het bijzonder op momenten waar er een transitie van controle is van de auto naar de mens (ookwel hand-over of take-over genaamd).

Het doel van deze presentatie is om te laten zien hoe goed ontwikkelde theoretische kaders uit de psychologische literatuur en mens-machine literatuur inzicht kunnen geven in de transitie van controle. Een van onze belangrijkste bevindingen is dat een transitie van controle niet slechts 1 proces is, maar een serie van minimaal 10 processen/fases. Deze fases zijn duidelijk te onderscheiden en goed bestudeerd in andere taken en domeinen (bv kantoorwerk), waar duidelijke voorspellingen voor autonoom rijden uit volgen. Ook zijn er enkele belangrijke verschillen tussen autonoom rijden en deze andere domeinen. We bespreken de belangrijkste voorspellingen en verschillen en geven aan waar er nog open vragen liggen voor de wetenschap en de praktijk.